Autor: Elżbieta Wojnarowska
Ilość stron: 287
Recnzja
Myśleć optymistycznie. Szczupła. Z nostalgiczno - ironicznym spojrzeniem spoza szkieł. Tak brzmi znacznie lepiej. Zażalenia do Pana Boga nie wycofuję. Narozrabiał. To niezbity fakt. A ty się teraz martw, człowieku, jak się z tym uporać. To znaczy z własnym wyglądem. I ten człowiek - to oczywiście ja. Ale nie mam sił na zmartwienia w taką pluchę. Plucha i depresja? Stanowczo za wiele. Ponad moje siły. Co za dużo, to niezdrowo. Nabawię się zgagi i całkiem przestanę jeść. Prawie wcale już nie jem. Anoreksja czeka mnie jak nic. I psycholog. Ze strachu łapię się za kawałek bułki i zaczynam żuć. Żeby pobudzić soki żołądka. Aby zechciały się wydzielać...
Moja opinia
Niezwykła książka!
Kaśka to główna bohaterka. Ma ciężkie życie... Jej mama nie jest podporą dla swojej córki, to właśnie Kaśka decyduje za siebie i za swoją mamę. Przeprowadziły się do nowego miasta. Kaśka idzie do pierwszej liceum, jak się okazuje jest jedyną "nową" w klasie bo wszyscy znają się od gimnazjum.... Jednak znajduje się jedna dziewczyna - Zuza, która chce się zaprzyjaźnić z nową. Zaprasza ona Kaśkę na imprezę swojej koleżanki Agaty. Na tej imprezie zdarzy się coś co w ogóle nie powinno mieć miejsca, ale to wydarzenie zmieni całkiem WSZYSTKO...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz